Sıkıntı Var

Sıkıntılar arasından bir ışık patlar her zaman. Bomba gibi çıkarır en derin kaygıların sesini ve yüze vurur sonunda ya da dile ya da bir kaleme, bir resme, bir teoriye. Bir güne sığdırır bütün bir ömrün acıya dayanmışlığını. Bütün bir ömrün aslında bir hiç olduğu fikrini... Hiçlikten 'var' doğar. Hiçlikten patlar ya evren, bir ömrün hiçliği de işte bir an'da patlar. Plansız, tasarımsız, tüm alıcığıyla, vahşetiyle, şaşırtıcılığıyla her yere vurur. Vurduğu yerlerde iz bırakır, travma sağaltır etrafa sıkıntı. Merhametsizdir, seçimsizdir, kırıcıdır. Gıdıklar önce içi, sonra kahkahayı patlatır ya da öfkeyi kanırtır. İyi görünmez ama iyidir. İyileştirir. Sıkıştırır sonra aydınlatır. Sonsuza kadar gibidir, bitmeyecek öldürecek gibi... Daraltır, bıktırır, yakar, sıkar, sıkar, sıkar! Sıkılmak sıkıcı mı geliyor? Patla!