Yeniden Yaratmak

Siz sanatçıları ne zannediyorsunuz ki! Onların nelerden vazgeçtiğini bilmeden ünlü kibiriyle yargılıyorsunuz. Akşam önünüze gelen sıcak yemeğin garantisiyle yaşarken, onların çoktan kurban ettiği neşe yerine, acıyı ve sonsuz mutsuzluğu hissetmeye cesaretiniz oldu mu hiç!? Gerçeği koklamaya, ona bakmaya, onu duymaya, onunla her bir anınızı yoğurmaya, beyninizin kıvrımlarını sonuna kadar açıp dünyanın çevresini 4 kere dolanmaya haliniz oldu mu?

Ömrünüzde bir kez olsun öldünüz mü? Sonra ciğerinizdeki tüm vakumla sanki tekrar doğuyormuş gibi, Oksijenin tadını dilinizde hissederek azotlu-azotsuz içinize çektiniz mi? Hidrojene çarpar yedi bin kez o an kulak çekiciniz ve en biçimsiz 2 tanesi uğuldatır gri sıvıyı gözlerinizin ardında. Görebildiniz mi? Ya dışarda sonsuz boşluğa uzanan elleriniz? O ellerle kalem mi tuttunuz çizmek için bu sesi?

Yaratmadınız! Hayatlarınızın sahibi olmadınız! Yuttunuz ne verdilerse! Başkalarını yediniz aç kalmamak için! Yalnız kalamazdınız rüyalarınızda bile! Hiç kendi yüreğinizi yemediniz!

Sanatçılar! Bilmiyorsunuz o sanatçılar Cehennemi yaktılar, Cenneti yarattılar! Kimseyi atmadılar, herkesi yeniden yaşattılar!